کتاب هوشع نبی
فصل دوم
۱ پس برادران‌تان را عَمی، یعنی «قوم من» و خواهران‌تان را روحامه، یعنی «رحمت شده» خطاب کنید.
بی‌وفایی اسرائیل مانند یک زن بی‌وفا
۲ خداوند فرمود: «ای فرزندانم، مادر‌تان یعنی اسرائیل را توبیخ کنید، زیرا او زن من نیست و من دیگر شوهر او نمی‌باشم. به او بگویید که از زناکاری دست بردارد و تن‌فروشی نکند، ۳ ورنه او را مانند روزی که تولد شد، برهنه کرده و مانند بیابان و زمین خشک و بی‌آب، از تشنه‌گی هلاک می‌سازم. ۴ بر فرزندانش هم رحم نمی‌کنم، زیرا آنها فرزندان زنا هستند. ۵ مادر‌شان زنا کرده و با بی‌حیایی رفتار کرده، گفته است: «دنبال عاشقان خود می‌روم که به من نان و آب، پوشاکِ پشمی و کتانی، روغن زیتون و شراب می‌دهند.»
۶ اما من دیواری به دَور او می‌سازم و همچنان خار و خس در آنجا قرار می‌دهم تا نتواند راه خود را پیدا کند. ۷ هر قدر که او به دنبال عاشقان خود بدود، نتواند به آنها برسد، به جستجوی‌شان خواهد رفت اما آنها را پیدا نخواهد کرد. آنگاه خواهد گفت: «پیش شوهر اول خود بر‌می‌گردم، زیرا وقتی نزد او بودم، وضع بهتری داشتم.»
۸ او نمی‌دانست که غله، شراب و روغن را من به او می‌دادم. او همچنان نقره و طلا را از من به دست آورد که بعد آن را برای بُت‌بعل مصرف می‌کرد. ۹ ولی حالا غله و شراب را که در موسمش برای او تهیه می‌کردم و پوشاکِ پشمی و کتانی را که برای پوشاندن برهنه‌گی‌اش به او می‌دادم، پس می‌گیرم. ۱۰ هرزه‌گی او را در نظر عاشقانش آشکار می‌سازم و هیچ‌کسی نمی‌تواند او را از دست من نجات دهد. ۱۱ به تمام خوشی‌ها، عیدها، جشنهای ماه نو و روزهای سَبَت وی خاتمه می‌دهم. ۱۲ تاکستانها و درختهای انجیرش را که می‌گفت تحفۀ عاشقانش هستند، از بین می‌برم. آنها را به صورت جنگلی تبدیل می‌کنم و میوه‌هایش را خوراک حیوانات وحشی می‌گردانم. ۱۳ به‌خاطر این که در روزهای عید برای بُتهای بعل خوشبویی می‌سوزانید، خود را با انگشتر و زیور می‌آراست، دنبال عاشقان خود می‌رفت و مرا فراموش کرد، بنابر‌این، او را مجازات می‌کنم.» خداوند چنین فرموده است.
محبت خداوند به قوم برگزیده‌اش
۱۴ پس من، خداوند، دوباره دل او را به دست آورده، او را به بیابان می‌برم و در آنجا با او سخنان محبت‌آمیز می‌گویم. ۱۵ در آنجا تاکستانهایش را به او پس می‌دهم و درۀ عَخور یعنی درۀ مصیبت را برایش به دروازۀ امید تبدیل می‌کنم. در آنجا مانند روزهای جوانی و هنگامی که او را از سرزمین مصر بیرون آوردم، به من جواب می‌دهد.
۱۶ خداوند می‌فرماید: در آن روز مرا «شوهر من» خطاب می‌کند و دیگر مرا «بَعلِ من» صدا نمی‌کند. ۱۷ من نام بعل‌ها را از لبهای او دور می‌کنم و نمی‌گذارم که حتی نام آنها را بر زبان بیاورد. ۱۸ در آن وقت، بین شما و حیوانات وحشی، پرنده‌گان هوا و خزنده‌گان پیمانی می‌بندم. کمان و شمشیر را از بین می‌برم و به جنگها خاتمه می‌دهم تا در آسایش و امنیت زندگی کنید.
خداوند می‌فرماید:
۱۹ تو برای همیشه همسر من می‌شوی
و با راستی و عدالت و محبت و رحمت
با تو پیمان عقد می‌بندم.
۲۰ تو را از روی وفاداری همسر خود می‌سازم
و آنگاه تو مرا به عنوان خداوند خود می‌شناسی.
۲۱ خداوند می‌فرماید که در آن روز
دعاهای قوم برگزیدۀ خود را اجابت می‌کنم.
باران را بر زمین می‌فرستم
۲۲ و آن زمین در درۀ یِزرِعیل
غله، انگور و زیتون تولید می‌کند.
۲۳ قوم اسرائیل را برای خود در زمین می‌کارم.
بر کسانی که «رحمت نشده» بودند، رحم می‌کنم
و به آنهایی که گفته بودم «قوم برگزیدۀ من نیستید»
می‌گویم: «شما قوم برگزیدۀ من هستید»
و آنها جواب می‌دهند: «تو خدای ما هستی.»