کتاب حبقوق نبی
فصل اول
۱ خداوند این پیام را در رؤیا به حبقوق نبی نشان داد.
شکایت حبقوق نبی
۲ ای خداوند، تا به کی برای کمک به حضور تو زاری کنم تا به فریادم برسی؟ تا به کی از ظلم فریاد کنم تا تو بشنوی و برای نجات ما بشتابی؟ ۳ چرا می‌گذاری که این‌همه بی‌عدالتی‌ها را ببینم؟ چرا کاری نمی‌کنی و به ظلم و ستم خاتمه نمی‌دهی؟ با خرابی و ظلم روبرو هستم و به هر طرف که می‌نگرم جنگ و دشمنی را می‌بینم. ۴ هیچ‌کسی پابند قانون نیست و به آن اهمیتی نمی‌دهد. عدالت اجرا نمی‌شود. اشخاص شریر همیشه در محکمه‌ها دعوا را می‌برند، افراد راستکار را شکست می‌دهند و عدالت معنی و مفهوم خود را از دست داده است.
جواب خداوند
۵ خداوند فرمود: «به قومهای اطراف خود نگاه کنید و از آنچه که می‌بینید تعجب کنید، زیرا در دوران زندگی شما کاری می‌کنم که حتی وقتی خبر آن را بشنوید، باور نکنید. ۶ من مردم بابل را که بی‌رحم و ظالم هستند به قدرت می‌رسانم. آنها به تمام روی زمین هجوم آورده همه جا را تصرف می‌کنند. ۷ آنها وحشتناک و مغرور هستند و هر کاری را که می‌کنند، در نظر‌شان معقول و قانونی است.
۸ اسپهای‌شان زیرکتر از پلنگ و سریعتر از گرگهای گرسنه هستند. سواران آنها از جاهای دوردست می‌آیند و مانند عقاب بر شکار خود فرود می‌آیند. ۹ لشکر آنها با بی‌رحمی حمله می‌کنند و مانند ریگ دریا، بی‌شمار اسیر می‌گیرند. ۱۰ پادشاهان را مسخره می‌کنند و به بزرگان می‌خندند. قلعه‌ها را هیچ می‌شمارند و در پشت دیوار آنها پُشته‌ای از خاک می‌سازند و آنها را تصرف می‌کنند. ۱۱ مانند باد هجوم می‌آورند و بعد می‌روند. آنها مردم گناهکار هستند، زیرا قدرت خود را، خدای خود می‌دانند.»
حبقوق نبی دوباره شکایت می‌کند
۱۲ ای خداوند، تو از ازل خدا بوده‌ای! تو خدای من، خدای مقدس و ابدی هستی. ای خداوند، تو خدا و حافظ ما هستی. تو به مردم بابل قدرت دادی تا ما را مجازات کنند. ۱۳ تو آنقدر پاک و مقدس هستی که گناه و شرارت نزد تو قابل تحمل نیست. پس چرا وقتی‌که مردم شریر اشخاص صادقتر از خود را از بین می‌برند، خاموش می‌مانی؟
۱۴ تو مردم را مانند ماهیان و خزنده‌گانِ بی‌دفاع به دام مردم بابل می‌اندازی. ۱۵ آنها با تور خود مردم را به دام می‌اندازند و برای این که آنها را شکار کرده‌اند، خوشی و شادمانی می‌کنند. ۱۶ بعد می‌روند و تورهای خود را می‌پرستند و برای آنها قربانی می‌کنند، زیرا تورهای‌شان خوراک و ثروت برای آنها آورده است.
۱۷ پس آیا تو به آنها اجازه می‌دهی که برای همیشه به کُشتار بی‌رحمانۀ خود ادامه بدهند؟